Gelukt, en een klein beetje trots!
Op woensdagochtend 29 november zijn we al vroeg vertrokken voor onze reis van bijna drie weken naar Dar es Salaam. Het is best wel spannend hoe we alles zullen aantreffen, Tot het laatst toe is het onduidelijk of er nu wel 380 Volt is voor de bakkerij. Heb als reserve nog snel wat stopcontacten en stekkers meegenomen voor de machines. Maar we hebben vertrouwen dat het goed gaat komen.
Als we op donderdagochtend bij het project aankomen worden we toch wel een beetje stil. Wat een prachtig gebouw is er gerealiseerd. Niet alleen voor de bakkerij maar ook straks voor de workshop en het naaiatelier. De machines hebben ze al wel uit de container gehaald en schoongemaakt. Staan te blinken in de bakkerij! De rest is nu voor ons.
Eerste uitdaging is machines aansluiten en kijken of ze het ook nog doen. Dick is er niet meer bij, dus hebben we een lokale technische man. Er zijn nogal wat problemen met de machines. De grote oven werkt niet goed. En een deegmachine is de motor van kapot. Maar die kan gemaakt worden en is dan ook weer snel operationeel. De oven is lastiger, hij werkt maar voor een gedeelte. Dus wel bruikbaar, maar capaciteit is minder. We besluiten om een andere oven bij te kopen. Dit lukt, en we kopen een Chinese gasoven. Deze wordt vrijdag bezorgd en aangesloten. Ook hebben we donderdag al een grote generator gekocht. Is hard nodig, want betrouwbare elektriciteit is erg belangrijk. Deze konden we kopen met een donatie uit Nederland. Zijn we ook erg blij mee.
Nu moesten er nog ingrediënten gekocht worden om brood te bakken. Dit was weer een nieuwe uitdaging voor ons. Op vrijdag hebben we enkele zakken meel en andere ingrediënten gekocht. Waren veel te duur, maar dan konden we eerst beginnen en later zou we wel op zoek gaan naar een groothandel. Op maandag 4 december is Hans samen met Emmi en de drie dames begonnen met het voorbereiden van de eerste deeg. Ook weer een uitdaging, de mensen waar wij mee werken en die we bakken moeten leren zijn doof. Wij hebben wel hulp met de gebarentaal maar het blijft soms lastig. En als het dan lukt is iedereen ook erg dankbaar. En het lukte want de eerste broden werden gebakken en goedgekeurd. Wat was iedereen blij.
Voor dinsdag moesten we al 400 krentenbollen bakken voor een kerk waar het voor de kinderen al kerstfeest was. Dus dat was weer uitdaging. Ook omdat er bijna geen rozijnen te koop waren. Geen probleem zei bakker Hans. Kopen een zak cashewnoten, slaan we fijn met de deegroller, en je zult zien dat ze smullen. Inderdaad ze vonden ze heerlijk. In Afrika moet je vaak in oplossingen denken.
Woensdag hadden we een taxi geregeld met een chauffeur die ook Engels sprak. Zijn we met zijn drieën op zoek gegaan in Dar es Salaam naar leveranciers van grondstoffen. Was ook weer een heel avontuur, en we kwamen op de vreemdste plaatsen. Maar rond de middag hadden we toch al veel gevonden van wat een bakkerij nodig heeft. In Dar es Salaam is veel te koop. Hebben er ook prachtige werktafels gekocht. En natuurlijk een wafelijzer. Wafels proberen we altijd wel ergens te bakken. Maar we waren vergeten om een wafelijzer mee te nemen in de container.
Het was erg heet in Dar es Salaam. In de bakkerij was het soms wel 37 graden. De warmte afvoeren van de ovens waren nog niet naar buiten aangesloten. Is nu inmiddels wel gebeurd. Het was ook zo warm dat de temperatuur van het deeg veel te hoog was. Hebben een grote koelkast gekocht deden er avond van te voren water in jerrycans en flessen inzetten. Hadden we de volgende dag ijskoud water en was de temperatuur van het deeg precies goed.
In de loop van de week hebben we verschillende producten gemaakt: wit brood en tarwebrood. Stokbroden en kleine bolletjes. Wafel, berlinerbollen en pizzabodems. En ook koekjes voor Kerst. Best een heel leuk assortiment.
De tweede week hebben we ook weer iedere dag gebakken. Ene keer wat beter dan de andere maar het ging steeds beter. Maar ook de verkoop moest op gang komen. Hebben eerst heel veel uitgedeeld om te testen en proeven. Maar in de loop van de tweede week kwamen de eerste bestellingen binnen. Het is allemaal nog heel kleinschalig, maar de start was gemaakt.
Er zijn nog heel veel zaken die geregeld en gedaan moeten worden, maar dat lukte voor ons niet in drie weken. De mensen van Inuka bakery tonen veel inzet en werken allemaal hard. Ze willen graag leren en zien ook dat ze met dit project zelf een toekomst kunnen opbouwen, maar ook andere gehandicapten kunnen helpen.
Na ruim 6 jaar van voorbereiding is het dan toch eindelijk gelukt. Wij hebben de afgelopen jaren best zorgen gehad of het allemaal zou lukken om dit grote project te kunnen opstarten. Maar we hadden en hebben nog steeds vertrouwen in de leiding en mensen van Inuka.
Maar zoals altijd komt er een moment van afscheid nemen na bijna drie weken iedere bezig te zijn geweest. Wij hebben tot vrijdagmiddag 13.00 gebakken en om 18.00 uur werden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Erg moe, maar zeker met een goed gevoel zijn we het vliegtuig ingestapt met de wetenschap dat dit mooie project een prachtige toekomst kan krijgen.
De plannen worden al weer gemaakt voor een vervolg reis en verdere opleiding en uitbreiding van de activiteiten.
